Bericht 22 - iemand leren kennen die ook acanthamoeba had - 7 dec 2013

Dit is een leuk (nou ja, leuk?) verhaal. Toevallig of ....?

Tijdens mijn twee betere prednison weken loop ik met mijn hond naar de dierenarts ergens voor. Natuurlijk grote zonnebril op en de nodige tranen door het licht over mijn rechter wang, maar goed. Bij de dierenarts aangekomen zegt de dme achter de balie "ojee, gaat het niet goed met de hond?". Omdat ik zo huil natuurlijk. Nee hoor, zeg ik, ik heb enkel iets aan mijn oog en ik traan bij licht.

Ze begint te vertellen dat hoe ik er uit zie haar erg aan 17 jaar geleden doet denken. Toen had ze acantha amoba door haar zachte lenzen. Een parasiet die je hoornvlies aantast. En dat ze dat een jaar heeft gehad, toen een hoornvliestransplantatie gehad en nu weer helemaal beter.
Ze schrijft de naam van de parasiet voor me op.

Ik heb hier niet veel aandacht meer aan besteed, mijn parasiet kweekje was namelijk negatief, dus dat had ik niet....... Tot ik weken later met mijn zweer en infiltraat opgenomen werd. Toch de parasiet.

Na een paar dagen in het ziekenhuis heb ik deze dame via haar werk op de dierenartsen praktijk opgespoord en savonds hebben we gebeld. Ze zei haar verhaal natuurlijk niet tegen iedereen met oogontsteking te vertellen, maar hoe ik erbij liep, deed haar terugdenken aan toen.

Haar verhaal in het kort (mocht je dit lezen en typ ik wat verkeerd ofzo, even zeggen, dan pas ik het aan natuurlijk):

Ze kreeg pijn in haar linker oog, dokter, oogarts etc. Druppeltjes en zalfjes gehad. Niets hielp. Na een aantal weken, 6 of 8, ook een tijd later in ieder geval is ze in het weekend met spoed naar het
ziekenhuis gegaan. De pijn was niet meer te doen. Doorgestuurd naar het ziekenhuis in nijmegen en
daar werd gezegd 'het is erop of eronder. U kan uw oog kwijtraken". Ze had een zweer recht voor op
haar oog, misschien wel zo groot als een dubbeltje... Erg pijnlijk natuurlijk!
Ze werd onderzocht. Ook haar lenzen, lenzendoosje en lenzenvloeistof. Daarin vonden ze de parasiet.
 Toen zijn ze de intensieve druppelbehandeling, ook met een begin van dag en nacht, gestart. 4 weken lag ze in het ziekenhuis. Morfine spuiten hielpen tegen de pijn, al had ze nog wel de aanvallen. Ze
heeft ooit de rem van haar bed eraf getrapt van de pijn, blijkbaar is dat een hele klus. Ook is ze eens
door haar benen gezakt op de gang, waarschijnlijk knipperde ze toen de wond weer open...
Na 4 weken mocht ze naar huis. Ze kon haar oog afplakken en vandaar dat ze tegen licht kon. Na een
 paar weken thuis zijn ze de pijnstillers af gaan bouwen. Vervolgens bleef ze wazig zien. De waas
van haar slechte oog nam haar goede oog mee als ze alle twee open waren. Ze heeft een jaar lang met een ooglapje gelopen. Met haar goede oog kon ze veel gelukkig, al kostte dit natuurlijk de nodige
energie. Een jaar lang druppelen, met koeltasje de hort op, en toen was de parasiet uitgeroeid. Een
paar maanden a dat jaar kreeg ze een hoornvliestransplantatie want 3 van de 5 hoornvlieslagen waren
kapot. De transplantatie stelde noet veel voor ten opzichte van het eerdere jaar.
Zoals ik haar zag achter de balie op haar werk.is ze een mooie vrouw met 2 mooie ogen! Dat gaat mij ook weer gebeuren, absoluut!
Er is door het ziekenhuis nijmegen toen een artikel over geschreven. Ook over het oog van deze vrouw.

http://www.ntvg.nl/publicatie/acanthamoeba-keratitis/volledig

Zij is de 25 jarige patient B. Haar oog staat op de foto van het begin, met zo'n duidelijk infiltraat of
blauwe waas. En ook een van ik geloof na 6 maanden. Dat is figuur 2 en 3.
Er is ook een foto van de acanthamoeba onder de microscoop. En ook van de cistes. Een beetje witte bolletjes of stipjes. Die hebben ze bij mij dus nog niet bewezen, maar de artsen zeggen ze zo te zien.
Er is ook een filmpje van discovery hierover. Ik kijk of ik die kan plakken hier onder.

http://www.youtube.com/watch?v=1ib1442vXkg&feature=youtube_gdata_player