Ik word om een uur of vier wakker. Blijkbaar werken slaappillen niet de volle acht uur. Vanaf dat moment sla ik aan het denken. Mijn best doen om te slapen lukt niet meer. Deze ochtend laten ze me met rust. Ik hoef niet naar een arts of te ontbijten want ik moet natuurlijk nuchter blijven. Ik zorg zelf, net zoals thuis, voor mijn medicatie. Alhoewel, voor de druppels bel ik naar de zuster want het druppelen lukt me niet meer. De transplantatie had dus wat mij betreft niet langer hoeven te wachten. Mijn huid om mijn oog heen is helemaal schraal gedruppeld door de chloordruppels en mijn oog is dik. De operatie staat op 11:50, om een uur of tien stap ik onder de douche en Anton komt net binnen. Na het douchen krijgen we te horen dat de operatie is verschoven naar 13:00. Ik krijg een Oxazepam tegen de zenuwen want dat infuus en dat wakker worden na de opratie....BRRRRRR! Anton en ik ouwehoeren nog wat. Rond 12:00 krijg ik druppels om mijn pupil kleiner te maken en rond 12:30 krijg ik een geel washandje aan (operatiekleed) en een papieren onderbroek waarvan ik eerst dacht dat het een haarnetje was. Maar goed dat de zuster toelichting deed....kortom: Supersexy!
Ik word weggereden en Anton mag een heel stuk meelopen. Dan moeten we afscheid nemen en leggen ze mij op een zaal. Overal zijn de lampen aan dus ik lig steeds onder de deken. Een zuster komt vertellen wat de bedoeling is. Ze heeft een mooie naam en toen ik haar vanonder mijn deken even aankeek zag ik dat ze ook mooie ogen had. Dan komt de Anesthesist die wil het infuus alvast aanprikken terwijl hij praat. Wat blijkt, op mijn hand en pols kan hij geen bruikbare ader vinden dus wordt het hoger in mijn arm geplaatst. Daar waar je ook bloed prikt (hoe heet dit stukje? Elleboogholte??) ik wordt alvast aangesloten op vocht en moet een half uurtje wachten. In de tussentijd luister ik vanonder mijn dekens naar de verhalen van andere patienten die ook op die zaal liggen. Ik
ben de laatste die uit de zaal gehaald wordt richting OK.
Op de OK is mijn chirurg aanwezig, er worden vragen gesteld en ik moet op een ande bed gaan
liggen. Ik krijg een zuurstofkapje losjes tegen mijn gezicht aan. De narcose wordt in het infuus
gedaan en ik moet aan iets leuks denken. Ik denk aan het vakantiehuisje in Frankrijk waar wij ieder
jaar heen gaan. Boekje lezen op het terras met een wijntje en een kaasje op een tafeltje tussen Anton
en mij in. Aangeschoten worden met de buren daar van de franse rode wijn. Met Anton champagne
drinken en pringles eten in het gras in de tuin omdat we verder niets in huis hebben na onze
trouwdag. De roze badkamer van ons vakantiehuisje...........en ik val met een glimlach in slaap.
Het is nu denk ik twee uur en ze gaan me opereren......ik weet niks.
Ze zijn me aan het rondrijden en ik hoor de zusters zeggen dat het half vier is. Ik geef
over en word op mijn zij gelegd met de bekende kartonnen kotsbakjes. Ik lig op een zaal. Ik heb pijn
aan mijn oog. En ik roep wel 20 keer " dokter...Zuster" , uiteindelijk komt er een broeder die geeft me morfine tegen de pijn en ik ben verdrietig want ik voelde me alleen gelaten.
Ik weet dat de operatie 80 min duurde en dat het nu half 4 is en ik op de slaapzaal lig. Ik moet dus nog even slapen, maar dat lukt me niet. Ik luister vanuit onder mijn dekens verstopt naar de geluiden van de patienten en zusters n broeders. Er is een kind met veel pijn en angst die schreeuwt 'die wat moet eruit' en 'au au'. Hij wordt sos gesust door zijn moeder en soms wordt hij ook in slaap gebracht
want zodra hij weer begint te schreeuwen hoor ik zusters roepen 'hij is weer wakker!'. De zusters hoor ik ook tegen elkaar zeggen dat hij zo hier niet hoort te zijn en dat dit niet normaal is, deze gang van zaken. Zijn geluid gaat door merg en been, ik heb echt medelijden met dit kind...Om half zes mag ik terug naar mn kamer. Daar is anton, gelukkig. Al snel verschijnen ook mn ouwelui. Ik vertel ze mijn ervaringen.
Anton heeft in de tussen tijd met de chirurg gesproken. Deze zegt dat ze een groot transplantaat heeft verwijderd/geplaatst. Verder zei ze dat ze er een goed gevoel bij had alle ontstekingen, AK en infiltraat te hebben verwijderd. Dit weten we pas zeker als de kweek van het verwijderde hoornvlies over twee weken meer duidelijkheid geeft. Verder zou ze een biopt hebben genomen van het uiterste
randje hoornvlies wat ze nog heeft laten zitten om het nieuwe aan vast te hechten.
De visite gaat naar huis en ik slapen, vroeg, ben bek en bek af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten