Maandag 9 september 2013 ga ik met mijn moeder naar de eerste oogarts in het ziekenhuis van 's-Hertogenbosch. Ik ben de enige die daar in de wachtruimte zit met een zonnebril op. Ik word geroepen door een assistent in een kamer. De kamer wordt donker gemaakt voor me. Wat druppels worden er in mijn ogen, allebei om te vergelijken, gedaan en ik moet letters lezen en mijn verhaal vertellen. Weer terug de wachtruimte in en de dokter roept me na een tijdje. Ze kijkt met zo'n apparaat waar je je kin in zet met een flinke witgele lamp en vervolgens een blauwige lamp in mijn ogen. Ze zegt niet veel. Ik krijg een druppel, Tobradex, ontstekingsremmend en antibiotica in een. Volgende week maandag terugkomen.
Ik bel naar mijn werk om de status door te geven. Mijn collega vraagt of ik aangepast werk zou willen doen, enkel bijv. de telefoon aannemen en niet in de beeldschermen kijken. Dat spreken we af want dat moet lukken, ik ben immers verder niet ziek. De collega zou me dagelijks thuis halen en thuis brengen.
De dag later op het werk is het erg moeilijk om niet de computer te gebruiken. We houden bijv. alle telefoontjes bij in het systeem en om alles nou aan collegae te vragen om in te voeren is ook weer iets. Dan kost mijn aanwezigheid alleen maar tijd ipv tijdwinning. Ook mijn mail wil ik lezen om bij te blijven. Zo veel mogelijk printen en lezen. Maar ook daarvoor moet je allereerst natuurlijk die pc in. Verder verwachten mensen, collegae en klanten, dat wanneer je werkt je ook echt werkt. Ik was er eigenlijk maar half en kon ook zo weinig betekenen. Voelde me meer tot last dan productief. Na een paar dagen krijg ik de griep. Snotteren, enorm tranen, ziek. Dus vanaf die vrijdag 13 september ziek thuis, in bed, met griep en lichtschuw en een zandkorrel in mijn oog.
Maandag 16 september 2013 weer naar de oogarts. Vooraf weer de onderzoekjes door de assistent. Ik zit daar flink te snotteren. Heel mijn rechter helft van mijn gezicht is gevoelig. Tanden bovenkaak, oor, en natuurlijk dat oog. Bij de oogarts aangekomen geeft ze aan dat mijn oogaandoening niet erger maar ook niet minder erg geworden is. De druppel van de afgelopen week wordt in tweeën gesplitst. Een zalf, Trafloxal 3x daags tegen bacteriële ontstekingen en een druppel, Dexamethason 2x daags werkt ontstekingsremmend. De volgende afspraak is volgende week dinsdag in het Jeroen Bosch ziekenhuis te Boxtel, daar werkt deze oogarts die dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten