8 november 2013 rijden anton en ik naar het umc. Ik had mijn logeertasje al ingepakt want anton en ik hadden afgesproken dat ze me niet weer gewoon voor een paar dagen naar huis konden sturen.
Aangekomen begon mijn eigen oogarts met uitleg over de negatieve uitslagen en ik over mijn pijn en gevoel. Ze startte de tests. Zie je deze letter? Blijkbaar stond er ergens een levensgrote K. Ik wist niet eens waar ik moest kijken. Toen ging ze vingers opsteken. Of ik die zag. Ik had geen idee waar haar vingers zouden moeten zijn. Toen hoorde ik Anton hardop gruwelijk balen. Blijkbaar stak ze 20cm voor mijn gezicht haar vingers op. Toen ging ze wandelen en bewegen en zwaaien. Dat zag ik. Wel in een waas, ze was een wit spootk in die doktersjas. En als ze zwaaide voor een donkergekleurde achtergrond zag ik haar beweging. Ik stortte in voor mijn gevoel. Huilen. Ik zag niets meer met dat ene oog. Dat wist ik niet, want thuis leefde ik in het donker met mijn oog afgedekt.
Ik herinnerde me ineens weer dat de oudere supervisor man eens tegen me zei, toen de prednison werkte en alle klachten blijkbaar door mijn imuunsysteem kwamen gezien alle tests negatief waren 'gelukkig heb je je zicht nog, dat is een voordeel'. Die vlieger ging nu ook niet meer op. Ik heb geleerd dat als je enkel wazige bewegingen waar kan nemen, je zicht 3/100 is, oftewel 0,33333, oftewel, niet veel soeps.
Vlug ging ze mijn oog met haar aparatuur bekijken. In no time zei ze 'ik denk dat we je op moeten nemen'. Ik zei 'gelukkig, ik heb mijn pyama al bij'. 'mooi' zei ze.
De jongere supervisor werd er nog bijgehaald. Ja opname was noodzakelijk. Ik had een ulcer (zweer) in het midden van mijn hoornvlies. Ze dachten hierdoor nu toch aan de parasiet acanthameuba. Mijn oogarts nam alweer zorgvuldig een kweek af, weer met die stomme lamp en oog open houd tang! Maar ik heb het overleefd. Ze foppen mij niet, bij ieder bezoek aan utrecht nam ik vooaf oxazepam, dan ben ik wat rustiger bij die enge onderzoeken.
Toen werd er vanalles geregeld, de supervisor zou mijn dokter bij opname zijn en ik nam afscheid van mijn altijd super vriendelijke oogarts.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten